Η Μεσόγειος έγινε μια οικογένεια στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μια οικογένεια που ενώθηκε και αγκαλιάστηκε κάτω από τη σκεπή των 3ων Μεσογειακών Παράκτιων Αγώνων. Ένα χάδι και μια παρηγορητική αγκαλιά έλαβαν αυτοί που έχουν την καρδιά και τη σκέψη τους στις πληγωμένες πατρίδες τους, την Ελλάδα, τη Λιβυή και το Μαρόκο.
Εδώ βρίσκονται παιδιά από τον Θεσσαλικό Κάμπο που μετράει τις πληγές του. Είναι δίπλα στους Μαροκινούς φίλους τους που ξενύχτησαν με το κινητό στα χέρια, το βράδυ του σεισμού στην πατρίδα τους και μαζί με την ολιγομελή αποστολή της Λιβύης, η οποία σφυροκοπήθηκε άγρια από την κακοκαιρία Daniel
Το ομορφότερο πρόσωπο του αθλητισμού το συναντάς στη συναδέλφωση των λαών, στην ενότητα και στη στοργή που προσφέρει ο άγνωστος στον άγνωστο συναθλητή, αλλά και στο φίλο αντίπαλο. Το ομορφότερο πρόσωπο του αθλητισμού φύεται σαν ολάνθιστο λουλούδι μέσα στις στοργικές αγκαλιές των ανθρώπων που νοιάζονται και συμπονούν, σε αυτούς που μοιράζονται τον πόνο τους και δίνουν κουράγιο ο ένας στον άλλο.
“Σας ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον που δείχνετε και για τα καλά σας λόγια. Είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σας. Οι νεκροί μας είναι χιλιάδες. Η κακοκαιρία «Daniel». έφυγε από εσάς -από την Ελλάδα- και κατέληξε στην πατρίδα μας”, έλεγαν μέλη της αποστολής της Λιβυής στους ανθρώπους της διοργάνωσης που τους συμπαραστάθηκαν.
Η κακοκαιρία σάρωσε και τον θεσσαλικό Κάμπο. Η σκέψη της Κατερίνας Πιτσιάβα ταξίδεψε αστραπιαία στους γονείς της και στο χωριό της, αμέσως μετά την απονομή των μεταλλίων στα +70 κιλά της πάλης.
Το κορίτσι από τη Λάρισα συγκινήθηκε και η αποφόρτιση της πίεσης έγινε δάκρυα στα μάτια της.
«Πέρασα δύσκολα αυτές τις ημέρες. Είχα φύγει πριν από την κακοκαιρία για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στη Ρουμανία. Είμαι από τη Λάρισα και ένιωσα αρκετά πιεσμένη. Είμαι ευχαριστημένη με το αργυρό μετάλλιο επειδή ήθελα να δώσω δώσω λίγη χαρά στους δικούς μου που είναι στο χωριό, στον Πλατύκαμπο της Λάρισας. Ευτυχώς, -τώρα που μιλάμε- είναι καλά και δεν κινδυνεύουν. Πλημμυρίσαμε τις πρώτες ημέρες, αλλά είμαστε καλά. Αποφύγαμε τα πολύ δυσάρεστα» είπε η Πιτσιάβα. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Στεφανία Ζαχείλα που κατάγεται από τον Βόλο και αφιέρωσε το μετάλλιό της στους κατοίκους της πόλης της.
